حضور بی‌نظیر مردم در راهپیمایی جاماندگان اربعین حسینی در قزوین

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مینودر24 بسیاری از مردم استان قزوین که روح و قلبشان در کربلا و جسم خاکیشان در وطن جامانده بود در پیاده روی جاماندگان اربعین حسینی شرکت کردند.
هرچند حضور در کربلا و پیاده روی بین نجف و کرب‌ُبلا نفس آدمی را تازه کرده، روح را صیقل بخشیده و جانی دوباره به انسان می‌دهد اما جاماندگان از این حضور که دلشان می‌تپد برای غریبی امام حسین(ع) چه راهی جز عرض ارادت در این مسیر دارند؟
مردمی که با چشمان اشک آلود و قلب‌های غمگین اما مسرور از حضور و سرمست از نگاه مولایشان، قدم در مسیر پیاده روی گذاشته بودند، خود را در میان مواکبی دیدند که به مثابه موکب‌های عراق، عطر زندگی و ایمان می‌داد.
گویی بهشت کوچکی بود؛ "هرچه بیند دلت همان خواهد، هرچه خواهد دلت همان بیند"، موکب داران از ساعت‌های اولیه صبح شروع به خدمت رسانی کردند برخی آش و غذا و برخی چای و شربت پخش می‌کردند.
عده‌ای نیز مشغول آبرسانی به تشنه لبان بودند، مهربانی موج می‌زد؛ وقتی لحظه‌ای نگاهمان را به مسیر موکب‌ها می‌انداختیم جز محبت و عشق هیچ نمی‌دیدیم و دوباره سر برمی‌گرداندیم و در نگاه دیگر، شور امید و زندگی را در جوانه‌های شیعه احساس می‌کردیم.
قدم به قدم که جلو می‌رفتیم، برخی با لیوان‌های شیر و برخی دیگر با اطعمه و اشربه‌های دیگر مردم را به موکب‌های خود فرامی‌خواندند تا نوش جان کنند این معنویت عظیم را، چراکه اربعین و زنده نگه داشتن این شعائر الهی همان معنویت بزرگ است.
برخی از موکب داران به صورت تخصصی برای بانوان فعالیت می‌کردند و برخی به صورت محوری، مخاطبانشان را کودکان تشکیل می‌دادند، برخی مشاوره می‌دادند و برخی دیگر نگاه تازه تری به موکب داشتند.
در نزدیکی امام زاده حسین(ع) قزوین موکبی را می‌دیدیم که در آن مباحث سواد رسانه‌ای توضیح داده می‌شد انگار مردم نه فقط تشنه لب برای نوشیدن جرعه آب که عطش دانش هم داشتند.
وقتی درک می‌کردند که رسانه چقدر می‌تواند با احساساتشان بازی کرده و آنها را فریب دهد خشمگین می‌شدند از خود که چرا احساسات پاکشان را ساده انگارانه در دست سردمداران رسانه قرار داده‌اند.
این بار نه با اشکی ساده از روی احساس صرف که با اشکی که از تفکر برمی‌خاست برای امامان معصومشان می‌گریستند چراکه تازه درک کرده بودند رسانه چه بلایی برسر مردم هر زمان آورده است.
صدای الله و اکبر اذان که بلند شد مادران دست دخترکان و پسرهای کوچکشان را گرفتند و باتفاق همسر خود به اقامه نماز ایستادند و اما پس از آن متفکرانه به منازل خود رهسپار شدند.

نویسنده : حدیثه پیله چی