پس از حادثه تروریستی و خونبار اهواز، با وجود آنکه سپاه پاسداران انقلاب بیشترین شهید را تقدیم کرد و با وجود آنکه در رخداد میدان یدواحده ارتش و سپاه به جانفشانی برای مردم و حفاظت از آن‌ها پرداخت، اما برخی فعالان و کاربران مجازی(با رویکردهای مشخص لیبرال مسلک) تلاش کردند تا بغض خود را نسبت به سپاه نشان داده و خود را حامی ارتش معرفی کنند و برای تحریف واقعیت و حذف چهره سپاه از رویداد اهواز، ارتش را خرج کار مزورانه‌ی خود کنند و هشتک بسازند. حال آنکه همین افراد با ارتش مکتبی و انقلابی نیز زاویه‌ها دارند.
سرویس سیاسی قزوین خبر،سال‌های بحرانی پس از انقلاب، استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی پیش از تصویب قانون اساسی با تأسیس نهادهای انقلابی و پس از آن با ایجاد نهادهای قانونی تثبیت می‌شد و سامان می‌یافت. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و کمیته‌های انقلاب و بعدتر بسیج مستضعفین از جمله نهادهای انقلابی نظامی بودند که به نوعی به سازمان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی پیوستند و هریک نیز مأموریت‌هایی را بر عهده داشتند.
گرچه در اوایل انقلاب رخدادهای متعدد از جمله کشف «کودتای نقاب» در پایگاه شکاری شهید نوژه همدان و برخی مسائل دیگر بدنه ارتش را ضعیف و کوچک کرده بود، اما مجموعه نهادهای نظامی کشور در کنار یکدیگر تلاش می‌کردند تا «ید واحده» باشند برای حراست از دستاوردهای انقلاب اسلامی.
اما از همان آغاز بسیاری از خائنین و معاندین از همین ید واحده می‌هراسیدند. برخی از آن‌ها خطر را ادامه حیات ارتش معرفی کردند و با ذکر این نکته که ارتش نیاز به پاکسازی و دوباره سازی دارد، خواستار انحلال ارتش و فراهم آوردن زمینه‌های تأسیس ارتش خلقی شدند. از جمله این گروه‌ها می‌توان به سازمان مجاهدین(منافقین) خلق، فدائیان خلق، خلق مسلمان، توده و غیره اشاره کرد.
این گروه‌ها گرچه نهادهای نظامی انقلابی را هم نمی‌پسندیدند و راهی برای مدیریت و احاطه خود در آن‌ها نمی‌یافتند اما ابتدا از شعار انحلال ارتش آغاز کردند. شعاری که خائنانه بودن آن خیلی زود و با آغاز جنگ تحمیلی مشخص گردید.
لیبرال‌ها و از آن جمله جبهه ملی، نهضت آزادی و حتی رئیس جمهور وقت اما مشکل خود را با تمامی نهادهای انقلابی می‌دانستند و معتقد بودند این نهادها مازاد هستند و در کار دولت اخلال می‌کنند. تمام تلاش بنی‌صدر و لیبرال‌ها به‌ویژه در حذف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، کمیته‌های انقلاب و بسیج بود. هراس لیبرال‌ها از این ناحیه بود که این نهادها تضمین کننده قدرت نیروهای اسلامی در حکومت خواهند شد و استحاله جمهوری اسلامی را سخت خواهند کرد.
با این پیش فرض‌ها این دو جریان چپ و راست با دوعملکرد متفاوت مانند دولبه قیچی تلاش می‌کردند تا یدواحده‌ای را از میان بردارند که در آینده‌ی جنگ تحمیلی رمز پیروزی انقلاب شد و توانست هشت سال سلحشورانه در برابر دشمن تا بن دندان مسلح مقاومت نماید.
امروز نیز عجیب نیست که همان تفکر خائنانه لیبرال‌ها و منافقین در برخی عناصر سیاسی مذبذب وجود داشته باشد. آن‌چنان که برخی از همین عناصر در شبکه‌های مجازی به بهانه‌های مختلف تلاش می‌کنند بغض خود را نسبت به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و یا ارتش جمهوری اسلامی و یدواحده آن‌ها به نام حمایت از یکی از این دو رکن نظامی نشان دهند.
از جمله پس از حادثه تروریستی و خونبار اهواز، با وجود آنکه سپاه پاسداران انقلاب بیشترین شهید را تقدیم کرد و با وجود آنکه در رخداد میدان یدواحده ارتش و سپاه به جانفشانی برای مردم و حفاظت از آن‌ها پرداخت، اما برخی فعالان و کاربران مجازی(با رویکردهای مشخص لیبرال مسلک) تلاش کردند تا بغض خود را نسبت به سپاه نشان داده و خود را حامی ارتش معرفی کنند و برای تحریف واقعیت و حذف چهره سپاه از رویداد اهواز، ارتش را خرج کار مزورانه‌ی خود کنند و هشتک بسازند. حال آنکه همین افراد با ارتش مکتبی و انقلابی نیز زاویه‌ها دارند.
گرچه این اقدام آنقدر احمقانه هست که اثری بر یدواحده دو نهادنظامی کشور نخواهد گذاشت، اما بدون شک نشان دهنده آن است که آموزه‌های منافقانه‌ی لیبرال‌های جبهه‌ی ملی و نهضت آزادی به عناصری منتقل شده که امروز ممکن است مشاوران رسانه‌ای برخی مسئولین یا در ارتباط با برخی از آن‌ها باشند و این یعنی زنگ خطر نفوذ!
ای کاش برخی مسئولین استان آنقدر باهوش بودند، آنقدر سواد رسانه‌ای داشتند و آنقدر ذکاوت به خرج می‌دادند که دور و بر خود را خوب برانداز کنند. امروز که سخن از امید می‌گوییم و امروز که بیش از هر روزی به حفظ اتحاد و انسجام میان همه قوا، میان دولت و مردم، میان مردم و قوای مسلح و همه طبقات انقلاب نیاز داریم، بی‌اندازه مهم است که بدانیم چه کسانی در کنار مسئولین مشورت رسانه‌ای می‌دهند و چه تفکراتی دارند و چگونه در فضای مجازی هماهنگ می‌شوند...بدون شک رسانه‌های بیدار انقلابی اجازه نخواهند داد این افراد این‌گونه چراغ خاموش به پیش روند که وظیفه رسانه انقلابی بیدار کردن و آگاه کردن مردم و حتی مسئولین است.
ارسال نظرات