آیا ما را به کوی تان راهی هست ؟

به گزارش سرویس دفاع مقدس قزوین خبر؛خواهر شهید مدافع حرم عقیل خلیل زاده نامه ای خطاب به برادر شهید خود نوشته است و این نامه را جهت انتشار در اختیار پایگاه خبری تحلیلی قزوین خبر قرار داده است ؛ این نامه به شرح زیر می باشد:

عقیل عزیزم ：

عصر پنجشنبه به شوق دیدارت مشتاقانه خود را آراسته می کنم که به گلزار شهدا همان قطعه ی بهشتیان بیایم ؛ وقتی در کنار مزار شریفت آرام می نشینم به تو سلام می کنم و مطابق احوال پرسی های معمول می پرسم ： 

خوبی عقیل جان ؟! 

غرق در تبسم حسرت باری می شوم وقتی چنین با من سخن می گویی که ما عند ربّهم یُرزقونیم و از دست ساقی هستی " شراباً طهورا " نوشیدیم و آوای " سَلامٌ قولاً مِن رَبٍّ رَحیم ٍ ( یس / 58)" به جان نوشیده ایم ؛

به فکر خوب بودن احوال خودتان باشید که چه بسا زود دیر می شود . طاهر باشید و پیرو مُطَهَّرون ، قرآن را جز مُطهّرون ادراک علمی و عملی نخواهند کرد که ： " لا یَمَسُّهُ إلّا المُطَهّرونَ ( واقعه / 79) " .

این جا این منم که غرق در اشکِ حسرت و شوقم ：

شوق از این که ： در اوج جوانی حنظله وار از دنیا و هر آنچه در آن است گذشتی و به تعبیر مقام عُظمای ولایت ، هوشیارانه جانت را که عزیزترین چیز عالم هستی بود تقدیم معبود و معشوق کردی . در حالی که دنیا با همه امکانات مادّی و معنوی به تو رو کرده بود و در همه چیز بحمداللّه در اوج بودی ولی تو به اقتدا از مولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب ( ع) ، از دنیا بریدی و به آن پشت کردی و همنشینی با لاهوتیان و انوار عالم قُدس و پیامبر اکرم ( ص) و ائمه اطهار ( ع) را از آن خود کردی و به آن جا رسیدی که در قوه خیال و خرد من نمی گنجد و مرا و همانند ما را از وصف آن آجز .

و امّا حسرت از این که ：

من اینجا در دام دنیایم هنوز ، و نمی دانم تا لحظه های آخر عمر چگونه از قید شیطان و نفس أمّارَة بِالسّوء در امان بمانم " إلا مَا رَحِمَ رَبّی ( یوسف / 53) " .

باز در حالی که چشمه ی چشمانم در دُر فشانی است می پرسم ： " آیا ما را به کوی تان راهی هست ؟ " 

با چشمان نافذت و قیافه ی حق به جانبت ، نگاهت را از من به سمت مضجعه ی شریف شهدا کوچاندی و با صدای مردانه و رسایت گفتی ： " لا یَنال ُ عَهدِی الظّالِمین َ ( بقره / 124) " . این جمله را حتما شنیده ای ؛ این پاسخ خداوند است به حضرت ابراهیم ( ع) وقتی که در خواست کرد تا نبوت در ذریه اش بماند . یا آن جا که نیّر اعظم حضرت رسول اکرم ( ص) پاره تن خود حضرت فاطمه زهرا ( سلام الله علیها )_ که درک مقامش در شأن درک شب قدر است _را از نسبت نسبی بر حذر می دارد و تنها راه نجات را در ایمان شایسته و عمل بایسته می داند ، تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مُجمل .

بله درست است که ما را مقام شفاعت است اما به اذن رب ؛  و اذن حق در جایی است که شرایط حاصل گردد و بنده مستعدّ دریافت قاعده ی لطف و فضل گردد .

احسنت بر تو که بارِ رسالت انسانی ات را نیکو به سرمنزل مقصود رساندی ؛

این ها را گفتم که راز دلم را به تو بگویم همان طور که تو راز دلت را ابتدا رمزآلود ، سپس آهسته و سرانجام آشکارا بر زبان جاری ساختی تا جایی که برای خودت عکس های بعد شهادت را آماده کرده بودی ، من هم مشتاقم مرگم به شهادت رقم بخورد و برگ آخر دفتر زندگی ام گلگون باشد .

خدایا چه نیکوست آیا می شود چنین حسن عاقبتی نصیبم گردد؟ تو بگو عقیل جان و من خبر دارم بسیاری از دوستانت چنین عشقی را در دل می پرورانند .

آیا شما که به عالم ملکوت و لاهوت نزدیکترید برایمان دعا میکنید ؟! 

لبخندی شیرین به طوری که درخشش دندان هایش به چشم می آمد بر لبانش نقش بست و با قدری مکث گفت ： اگر از ته قلبتان خواستار شَهد شهادتید دعای ما نیز در حقّتان مستجاب است و مستدام .

سپس با اندکی مکث افزود ولی باید بدانید به عمل کار برآید به سخندانی نیست .اگر دنیا در نظرتان هیچ است مگر برای احقاق حقی ، پس باده نوش شراب جام ولایتید ؛

هنوز مست از آخرین دُر فشانی کلامت بودم که گلزار شهدا پر شد از عاشقان دلسوخته ای که می آمدند با تو و دوستان شهیدت نجوا کنند .

یکی از دوستانت آماه میشود که زیارت آل یاسین بخواند ما نیز همراه با شما بار یافتگان کوی دوست خود را آماده میکنیم تا با محبوبِ موعودمان عاشقانه راز و نیاز کنیم و در قیام و قعودش به او سلام کنیم و ذوب در حرکت و سکونش گردیم ؛

 " السّلام ُ عَلیکَ حینَ تَقوم ُ وَ حین َ تَقعُد " ( آل یاسین ) .

شاید که این بار قرعه فال شهادت به نام من خوشبخت زنند .

کسی چه می داند شاید ......