مدرس شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) گفت: علی رغم تلاش‌های متنوعی که در حوزه شهرسازی این شهر صورت گرفته، اما بدنه اجرایی شهرسازی شهر از یک مبانی فکری منسجم و واحد برای توسعه شهر برخوردار نیستند و با طرح هر پیشنهاد و دیدگاه جدید در حوزه شهری برای این شهر، بر نگاه مدیریت شهری تأثیر گذاشته و تغییر جهت‌هایی در مسیر توسعه شهر پیش می‌آید.
ملیحه باباخانی در گفت‌وگو با پایگاه خبری قزوین خبر؛ اظهار کرد: با توجه به شواهدی که از اقدامات نظام شهرسازی شهر قزوین در دهه گذشته وجود دارد به نظر می‌رسد در شرایط حاضر این شهر از یک نظام شهرسازی منسجم و واحد برخوردار نیست. به عنوان مثال طرح جامع شهر که هم اکنون مبنای توسعه است مربوط به دهه ۶۰ است، اگرچه یک دهه‌ای است که طرح جامع جدید آن تهیه شده ولی به دلیل مواردی نامشخص مورد تصویب قرار نگرفته است.
وی ادامه داد: در دهه گذشته دو طرح توسعه راهبردی (CDS) برای این شهر تهیه شده ولی هیچ یک مبنای توسعه شهر قرار نگرفته و صرفاً در آرشیو طرح‌های موجود برای این شهر قرار گرفته است.
مدرس شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) با اشاره به اینکه در چند سال اخیر که شهر قزوین به عنوان پایتخت اجلاس شهرهای اسلامی انتخاب شده است، تشریح کرد: علی رغم برگزاری همایش‌ها و نشست‌هایی در این زمینه و صرف هزینه های بالا، به نظر نمی‌رسد بازتاب روشنی بر رویکرد مسئولان شهری، شهرسازی و زندگی شهروندان داشته است.
وی عنوان کرد: در چند سال اخیر نیز با گسترش فعالیت سازمان اسکان بشر (هبیتات) در نظام برنامه ریزی کشور و طرح رویکرد شکوفایی شهری از سوی این سازمان با طی مراتبی شهر قزوین به عنوان پایلوت شکوفایی شهری انتخاب شده است. این رویکرد نظریه شخصی آقای «ادواردو مورنو لوپز» یک شهرسازی مکزیکی است. به عبارتی قرار است نظریه این فرد مبنای توسعه شهر قزوین با توجه به جایگاه تاریخی مهم این شهر باشد! در اینجا این سوال مطرح است که آیا با وجود متخصصان شهری به نام و برجسته در داخل کشور آیا لزومی به نظریات شهری وارداتی است؟
باباخانی خاطرنشان کرد: مواردی که طرح شد گویای پراکندگی اقدامات و فعالیت‌های شهرداری قزوین در دهه گذشته است و می‌تواند بازگوکننده این موضوع باشد که علی رغم تلاش‌های متنوعی که در حوزه شهرسازی این شهر صورت گرفته، اما بدنه اجرایی شهرسازی شهر از یک مبانی فکری منسجم و واحد برای توسعه شهر برخوردار نیستند و با طرح هر پیشنهاد و دیدگاه جدید در حوزه شهری برای این شهر، بر نگاه مدیریت شهری تأثیر گذاشته و تغییر جهت‌هایی در مسیر توسعه شهر پیش می‌آید.
وی در پاسخ به این سوال که نگاه کنونی به حوزه شهرسازی و توسعه شهری چگونه باید باشد، تصریح کرد: نخست باید به ارتباط میان اقدامات شهرسازی و زندگی مردم باید پرداخت همانطور که ارتباط دوسویه میان ظرف و مظروف وجود دارد. هر ظرفی مظروف خاص خود و هر مظروفی ظرف خاص خود را می‌طلبد.
مدرس شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) اظهار کرد: در حوزه شهری موضوع نیز همین‌گونه است. اگر مظروف را جامعه شهری با الگوهای فرهنگی اجتماعی خاص آن جامعه و ظرف را کالبد و ساختار شهری در نظر بگیریم است، در حوزه فعالیت‌های شهری این ظرف است که باید متناسب با وضعیت اجتماعی-فرهنگی جامعه شکل بگیرد به بیان دیگر اقدامات شهرسازی باید در تناسب با جامعه شهری و اهدافی که این جامعه به دنبال آن است شکل بگیرد. به همین جهت اگر الگوهای توسعه شهری کپی‌برداری از کشورهای دیگر باشد نتیجه‌ای که حاصل می شود تغییر در الگوهای رفتاری اجتماعی و فرهنگی جامعه شهری است.
وی اضافه کرد: به بیان دیگر اگر ساختار و شاکله شهر طبق اصول شهرسازی غرب شکل بگیرد این جامعه شهری است که الگوهای رفتارهای اجتماعی و فرهنگی آن از ساختار شهر تأثیر می‌پذیرد. درحالیکه به نظر من در نگاه توسعه پایدار به شهر و شهرسازی ما می بایست شهرسازی متناسب با الگوها اجتماعی و فرهنگی و اهداف بومی را داشته باشیم. به عبارت دیگر نظام شهرسازی پایدار در هر جامعه شهری باید متناسب با جامعه شهری و اهدافی که آن جامعه به دنبال آن است، باشد.
باباخانی درخصوص اینکه اصول شهرسازی در ایران، اظهار کرد: کشور ایران تمدن شهری دیرینه و ارزشمندی را متناسب با وضعیت اجتماعی و فرهنگی خود در طول تاریخ تجربه کرده است و از مبانی و اصول شهرسازی غنی برخوردار است، ازسویی دیگر مدت زمان قابل ملاحظه‌ای است که مقام معظم رهبری، دستیابی به شهرسازی اسلامی متناسب با نظام حکومتی و دینی را ما به متخصصان این حوزه تخصصی توصیه کرده‌اند که جزو اصول ملی شهرسازی ما محسوب می‌شود.
وی گفت: اگر ما بتوانیم اصولی ایرانی و اسلامی برای شهرسازی و توسعه‌های شهری خود تبیین کنیم دیگر دچار سردرگمی در رویکردهای توسعه شهری غربی که هیچ سنخیتی با شرایط اجتماعی-فرهنگی کشور ما ندارند نخواهم شد و در نهایت خواهیم توانست به کمک آن به توسعه شهری شایسته شهرهای ایرانی-اسلامی خود نائل شویم.
مدرس شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) عنوان کرد: دستیابی به مبانی فکری اسلامی-ایرانی برای شهرسازی کلیه شهرهای ایران به ویژه برای شهر قزوین از الزامات عصر حاضر است و مسئولان اجرایی مدیریت شهری باید به این امر واقف باشند که طرح‌هایی را برای این شهر مورد تصویب قرار دهند که بر این مبانی فکری و نظری استوار باشد و اگر اینگونه باشد می‌توان انتظار دستیابی به یک ساختار و شاکله شهری اسلامی-ایرانی را داشت.
وی در پایان مطرح کرد: در شرایط حاضر شهر قزوین و اصرار مسئولان شهری بر بکارگیری طرح شکوفایی شهری و هر رویکرد توسعه شهری دیگری، بهتر است به این موضوع توجه داشته باشند که در درجه اول اصول و نظام شهرسازی اسلامی- ایرانی را مبنای توسعه قرار دهند ولی اگر به هر دلایلی خواستار استفاده از الگوهای توسعه‌ای غیربونی هستند مبانی و اهداف آن را از فیلتر شهرسازی اسلامی-ایرانی عبور داده و هرگونه تناقض در این زمینه پیش از اجرا رفع شود.
ارسال نظرات