ترتیب تولد بر زندگی شما اثر می گذارد

به گزارش سرویس اجتماعی قزوین خبر؛ خواه شما یک فرزند اولی بااعتماد به نفس و کنترل گر یا یک فرزند میانی با درایت و ماجراجو باشید، جایگاهتان در خانواده، از انتخاب شغل تا موفقیت در ازدواج تحت تاثیر این امر قرار می گیرد.

ترتیب تولد، اولی، میانی یا آخر بودن خارج از کنترل ماست؛ به همین خاطر وقتی به این فکر می کنیم که ترتیب تولدمان می تواند نقش مهمی در موفقیت، شخصیت و اداره ی زندگی مان ایفا کند، باعث ناراحتی مان می شود.

اهمیت ترتیب تولد را، تولین بار روانشناس استرالیایی "آلفرد آدلر" طرح کرد؛ "مایکل گروس" شاگرد وی و متخصص والدین و نویسنده کتاب "چرا فرزندان اولی جهان را اداره می کنند و فرزندان آخر می خواهند جهان را تغییر دهند؟" است. او به این نتیجه رسیده است که تاثیر ترتیب طبق قوانین متفاوت می تواند فرق داشته باشد؛ از جمله طبیعت، جنس و فاصبه سنی.

او و بعضی روانشناسان اعتقاد دارند که راز تفاوت رفتاری خواهران و برادران در ترتیب تولد آن ها نهفته است. اینکه آیا شما فرزند اول، وسط، آخر یا تک فرزند هستید و اینکه چگونه والدین براساس ترتیب تولد فرزندان با آن ها رفتار می کنند.

ترتیب تولد + روش تربیتی پدر و مادر = رفتار فرزند

تنها به خاطر فرزند اول خانواده بودن، فرزند ارشد نوعی تجربه برای زوجی که تازه پدر و مادر شده اند، خواهد بود؛ ترکیبی از غریزه، آزمایش و خطا. شاید همین مساله باعث می شود که والدین طبق قاعده، مراقبانی باشند که به شدت نگران فرزندشان و سخت پای بند مقررات هستند و به جزییات بیش از حد وسواس به خرج می دهند!

این مساله خود به تنهایی باعث می شود کودک کمال گرا شود و همیشه در تلاش برای راضی نگه داشتن والیدنش باشد.

برعکس اگر یک زوج تصمیم بگیرند فرزند دومی داشته باشند، کودک دوم را -به دلیل تجربه هایی که از بزرگ کردن کودک اول به دست آورده اند- با سختی کمتری بزرگ خواهند کرد. ان ها ممکن است توجه کمتری به کودک اول داشته باشند؛ چرا که کودک دیگری هم هست که منتظر توجه آن هاست. این موضوع باعث می شود که کودک دومی کمتر کمال گرا شود؛ اما بیش تر دوست دارد بقیه را شاد نگه دارد؛ به علت توجه کمتری که در مقایسه با خواهر یا برادر بزرگتر خود می بیند. حقیقت این نیست که کودک به محض تولد یک رهبر یا کنترل گر است؛ بلکه حقیقت این است که والدین با آن ها به عنوان فرزند اول برخورد می کنند و باعث شکل گیری یک سری خلق و خوی خاص در آن ها می شوند.

فرزند اول

فرزندان اول، قابل اعتماد، وظیفه شناس، دلسوز، منظم، محتاط، کنترل گر و موفق هستند. فرزندان اول از حضور والدینشان لذت می برند؛ به همین دلیل است که ان ها گاهی مثل آدم ها بزرگ های کوچک رفتار می کنند.

فرزند اولی ها سخت کوش هستند و دوست دارند در هر کاری که انجام می دهند، بهترین باشند.آن ها در جلب توجه بزرگ ترهایشان از همه بهتر هستند.

یک مشاور عمومی سلامت و مادر دو پسر در "کمبریج ماساچوست"، می تواند در این باره به ما کمک کند. او فرزند اولش را که یک پسر شش ساله است، پسری محتاط توصیف می کند که در مقایسه با هم سن و سال هایش، هم نشینی با بزرگ ترها را بیش تر ترجیح می دهد.

علاوه بر این راجع به رفتارش با برادر یا خواهر کوچک ترش، نقش برادر بزرگتر و کنترل گر را بازی کند و بعد هم به زرو چیزی را از دست او بگیرد تا او را وادار به گریه کند.

این بی شک یک عشق و نفرت برادرانه است و زمانی که فرزند اوی بزرگ تر می شود خصوصیت های او ضرورتا از بین نمی رود.

یک مطالعه میان متولدان سال های بین 1912 و 1975 در نروژ نشان داد که موفقیت های تحصیلی در فرزندان اول بیش تر است. مشاغل حقوقی پر است از افرادی که فرزند اول خانواده اند. در تاریخ نیز بیش تر رهبران جهان فرزند اولی هستند.

از بعد منفی مساله، فرزند اولی ها تنها کودکانی هستند که پدر و مادر را تنها برای خود دارند، اما ناگهان مجبورند با به دنیا آمدن فرزند دیگر خانواده والدینشان را تقسیم کنند؛ به همین دلیل عقیده بر این است که آن ها مضطرب، از لحاظ عاطفی بسیار حساس و پرخاشگر و مستعد خشم هایی از روی حسادت هستند.

آن ها نیاز شدیدی به تایید دیگران دارند و در حال راضی نگه داشتن و مراقبت دیگران هستند.

در بخش های دیگر این گزارش به توصیف روحیات فرزندان میانی، آخر و هم چنین تک فرزند خواهیم پرداخت.

برگرفته از نشریه پیام زن

انتهای پیام/