یکی از آسان ترین راه های نگه داشت این حیای فطری، حفظ آن از دوران کودکی و استفاده از قرآن می باشد که البته حفظ این فطرت، توام با مراعات و حوصله است
سرویس اجتماعی قزوین خبر گزارش می دهد:
حیا و تقوا واژه ی فراموش شده ی بسیاری از جوامع امروزی می باشد که متاسفانه بعضا جلوه های بی حیایی در دختران مسلمان ایرانی که از دیرباز نماد عفت در بشریت بوده اند دیده می شود.
برای شناخت این مفهوم عمیق و آسیب شناسی آن در میان زنان جامعه ی امروز گفت و گویی داشتیم با زهرا معروف مشاط، کارشناس حوزه، فلسفه و دانشجوی ارشد علوم قرآن و حدیث که متن این صحبت را در ادامه می خوانیم:
حیا را می توان یک احساس درونی که مانع بروز رفتارهای نابه هنجار بیرونی می شود دانست، این نوع از حیا، انسان را از زشت کاری ها دور می سازد، نوع دیگری از آن که با نام حُمق شناخته می شود از سوی تمامی بزرگان نامطلوب خوانده شده چرا که حالت افراط گونه ی حیا و خجالت های بی جایی می باشد که آدمی را از به دست آوردن حق خود باز می دارد.
بروز بیشتر حیا در رفتارهای جنسیتی دیده می شود؛ یک دختر نجیب از جلوه گری و نمایش خصوصیت جنسیتی خود در برابر نامحرمان پرهیز می کند.
بروز خارجی حیا، عفاف نامیده می شود که مفاهیم گسترده تری را نسبت به حیا دربر می گیرد؛ عفاف یک حالت خودنگهداری در انسان و از ریشه عّفّ به معنای خودنگه داشتن است؛ در معنای عام تر می توان عفاف را به وِل نبودن تعبیر کرد.
در این میان حجاب ابزاری برای اجرای حیای درونی و حفظ جلوه های جنسیتی است که به فرد اجازه می دهد به عنوان یک انسان در جامعه تعامل داشته باشد.
حیا بخشی از فطرت آدمی را تشکیل می دهد که تبلور بیشتری از آن را به دلیل لطافت های زنانه در این جنس شاهد هستیم، فطرت در طول زندگی یا شکوفا شده و رشد می یابد و یا خاموش و سرکوب می گردد که این موضوع به دریافت های سمعی و بصری فرد بستگی دارد.
بسیاری از انسان ها متاثر از دریافت های نامناسب خود در طول زندگی، بخشی و یا تمامی این حیای خدا دادی را تخریب می کنند که البته "توبه" راه بازگشتی ست که برای تمامی گناهکاران نجات بخش است تا آنجا که با جبران و اصلاح، تبدیل سیئات به حسنات اتفاق می افتد، اما میزان احتمال برگشت چنین شخص گناهکاری به مقدار روشن شدن قلب و فطرت وی وابسته است.
لزوما نمی توان ارتباط مستقیمی میان حیا و حجاب قائل شد ولی حیای درونی و بیرونی به شدت متاثر از یکدیگر و وابسته بهم هستند و مثل معروف " از کوزه همان برون تراود که در اوست" در اینجا صدق می کند؛ این بدان معناست که کسی که خصوصیات جنسیتی خود را نمایش می دهد نمی تواند اظهار دل پاکی کند و در مقابل، دریافت های بیرونی نیز بر درون و دل آدمی تاثیر می گذارد؛ یک دختر خانم نمی تواند خود را به هر نحو که می خواهد آراسته کند و پا به جامعه بگذارد و بگوید که دیگران پاک نگاه کنند، این شرایط مانند این است که کسی در محفل عمومی و میان آدم های دیگر فریاد بزند و بگوید شما گوش هایتان را بگیرید!
فطرت آدمی در طول زندگی و جریان اتفاقات مختلف گاه کمرنگ می شود که مناسبت هایی چون ماه رمضان، شب های قدر و مراسماتی از این قبیل می تواند به پررنگ شدن آن کمک شایانی کند؛ علاوه بر این ها غیرت مردانه یکی از مهم ترین عوامل کنترل و نگه داشت حیای زنانه می باشد.
یکی از آسان ترین راه های نگه داشت این حیای فطری، حفظ آن از دوران کودکی و استفاده از قرآن می باشد که البته حفظ این فطرت، توام با مراعات و حوصله است چراکه حجاب اجباری وامر و نهی های متعدد شاید به ظاهر موجب تربیت کودکی باحجاب و با حیا شود اما در نمونه های متعدد شاهد طغیان ها و لجاجت هایی در بزرگسالی بوده ایم.
اتمام پیام/
ارسال نظرات