به‌جرئت می‌توان گفت فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» یک کار فوق‌العاده‌ی هنری است در روایت برشی از زندگی پیامبر اسلام از جنبه‌ی رحمه‌للعالمینی ایشان.
سرویس هنری قزوین خبر؛
از آغاز اکران فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (ص)»، بخش عمده‌ای از خبرها، گزارش‌ها و تحلیل‌های هنری و فرهنگی و حتی گاهی سیاسی و اجتماعی به ساخته‌ی مجید مجیدی اختصاص پیدا کرد. عده‌ای از خوبی‌های فیلم می‌گفتند و برخی هم به‌نقد آن روی آوردند و عده‌ای هم از اساس شیوه تخریب را در پیش گرفتند. خیلی زود پای بحث‌های موافقان و مخالفان به فضای مجازی هم باز شد و هنوز هم این کش‌وقوس‌ها ادامه دارد. اما فارغ از حرف موافقان و مخالفان، توصیه‌کنندگان و منتقدان، فیلم محمد رسول‌الله (ص) را باید دید.
ساختهای متفاوت
پیش از دیدن فیلم محمد رسول‌الله باید بدانید که این ساخته‌ی سینمای ایران، تفاوت‌های بسیاری با تمام آنچه از سینمای ایران می‌شناسیم دارد. تفاوت‌هایی که از فیلم‌نامه گرفته تا جلوه‌های ویژه و موسیقی متن فیلم را در برمی‌گیرد. بخصوص درباره‌ی موسیقی فیلم باید گفت، یک‌جورهایی در ساختهای تاریخی مشابه سنت‌شکنی کرده است. برای مثال در سریال‌های تاریخی اسلامی که ساخته‌ایم موسیقی مختارنامه یا امام علی (ع)، منطبق با معیارهای موسیقی عربی است. اما در اپیزود اول از سه‌گانه‌ی محمد رسول‌الله (ص)، موسیقی شباهتی به آنچه از موسیقی فیلم‌های تاریخی اسلامی می‌شناسیم ندارد، اما کاملاً تأثیرگذار و لذت‌بخش است. جلوه‌های ویژه‌ی فیلم بخصوص در دو سکانس مهم که بار اصلی فیلم بر عهده‌ی جلوه‌ی ویژه بود، یعنی واقعه‌ی سپاه ابرهه و ابابیل و سکانسی که دریای مواج گنج خود را زیر پای پیامبر اعظم می‌ریزد، آن‌قدر زیبا و باشکوه است که مطمئناً مخاطب پیش‌ازاین در فیلم‌های سینمای ایران تجربه نکرده است. نوع نگارش فیلم‌نامه، خط سیر داستان و شکل روایت اتفاقات نشان می‌دهد که بیشتر نگاه فیلم‌نامه نویسان به مخاطب جهانی توجه داشته است. پس در یک‌کلام باید بگوییم «محمد رسول‌الله (ص)» هرچه که باشد یک سرو گردن از سایر ساخته‌های تاریخ سینمای ایران بالاتر است و ارزش دیدن را دارد.
پیام محمد
بسیاری از منتقدان، به شکل روایت داستان اشکالاتی گرفته‌اند که به نظر ناشی از نادیده گرفتن هدف فیلم است. ما در عصر قرارگرفته‌ایم که موجودیت زشت و متهوع کننده‌ی تکفیر دست در دست صهیونیسم بین‌المللی تلاش مضاعفی دارد برای معرفی چهره‌ای ترسناک و خشن از پیامبری که به‌حکم قرآن مایه رحمت و برکت برای جهانیان است. این ماجرا آن‌قدر دقیق برنامه‌ریزی‌شده است که حتی متحجرترین تکفیر گران دنیای مدرن، یعنی داعشی‌ها، برای تخریب چهره‌ی نبی مکرم اسلام از فناوری‌های فیلم‌سازی استفاده می‌کنند و تصاویر کشتار و ذبح انسان‌ها را به نام خدا و پیامبر خدا در اینترنت منتشر می‌نمایند. تا جایی که رهبر انقلاب تصمیم می‌گیرند برای مقابله با این روند خطرناک، موج جدیدی بیافرینند و با نوشتن یک نامه‌ی سرگشاده به جوانان اروپا و آمریکای شمالی از آن‌ها دعوت کنند که اسلام را از طریق منابع مستقیم و دست‌اول آن بشناسند. در این شرایط تولید و اکران فیلم محمد، می‌تواند اولین اقدام بزرگ هنری و فرهنگی در مسیر موجی باشد که رهبر معظم انقلاب ایجاد کردند. به‌جرئت می‌توان گفت فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» یک کار فوق‌العاده‌ی هنری است در روایت برشی از زندگی پیامبر اسلام (از تولد تا 12 سالگی) از جنبه‌ی رحمه‌للعالمینی ایشان. وقتی پیش از نوشتن درباره‌ی محمد (ص) به این دو نکته‌ی مهم توجه کنیم که این فیلم برای مخاطبی ساخته‌شده که پیامبر اسلام را نمی‌شناسد و قرار است از این زاویه با او آشنا شود و اینکه اولویت فیلم معرفی چهره‌ی رحمه‌للعالمینی پیامبر اسلام بوده، شاید خیلی از ایرادات و بهانه‌ها درباره‌ی ساخته‌ی مجید مجیدی خودبه‌خود رنگ ببازد. بخصوص که همه ما می‌دانیم معرفی چهره ملکوتی و نشان دادن مفهوم رحمت و برکت بودن بزرگ‌ترین انسان تاریخ از قاب تصویر سینما آسان نیست.
حالا با دانستن این نکات به شما توصیه می‌کنیم به سینما بروید و فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» را ببینید و از دیدن آن لذت ببرید.
انتهای پیام/
ارسال نظرات