رأی ندادن یعنی دیگران به جای من تصمیم بگیرند

آدمی تا زنده است، دائما در حال انتخاب است. از انتخاب های کوچک مثل غذایی که می خورد و کتابی که می خواند تا انتخاب های بزرگتری که زندگی اش را تحت تأثیر قرار می دهد.
اصلا خدا ما را صاحب اختیار آفرید تا انتخاب کننده مسیر زندگیمان باشیم.
همه ما انتخاب کننده های راه و روش زندگیمان هستیم.
چه بخواهیم، چه نخواهیم!
انتخاب های ما گاهی بر وفق مرادمان پیش می روند و گاهی آنچنان حال ما را می گیرند که وصفش نگفتنی است...
انتخاب های درست باید مارا امید وار به ادامه دادن و انتخاب های اشتباه باید مارا وادار به بررسی و کسب تجربه برای عدم تکرار آن کنند.
برای مثال میتوان از وضعیت این روز های کشور نام برد.
8 سال مردم و ایران عزیزِ ما پای انتخاب اشتباه عده ای سوختند.
حال که در آستانه انتخابات قرار گرفتیم عده ای می‌گویند من رأی نمی دهم و انتخاب نمی کنم!
چون رأی من تأثیری ندارد.
غافل از اینکه همین رأی ندادن، خودش یک نوع انتخاب کردن است.
رأی ندادن یعنی انتخاب اینکه دیگران به جای من تصمیم بگیرند!
یعنی فریاد زدن اینکه سونوشت مملکتم برایم مهم نیست!
یعنی نشان دادن اینکه عزت و اقتدار ایران را نمی خواهم!
اگر رأی ها تأثیر نداشت،انتخاب اشتباه اینقدر به کشور خسارت وارد نمی کرد!
همه ما از هر قشر و جناح و تفکری که هستیم ایران را دوست داریم و برای یک وجب از خاکش جان می دهیم.
این را بدانید همان کسانی که خواب تجزیه کشورمان را دیده اند و نقشه ایرانِ پس از تجزیه را هم آماده کرده اند،این روز ها به من و شما توصیه می‌کنند در انتخابات شرکت نکنید...
آیا آنها دلسوزند و خیر ما و ایرانمان را می خواهند یا.... ؟؟
سخن را کوتاه میکنم با این جمله معروف که:
تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل