وضعیت اقتصادی کشور به سمت ورشکستگی کامل میرود، ترامپ با اطمینانی مشکوک از بازگشت مجدد ایران به میز مذاکره توئیت میکند و فعالیت‌های مشکوکی در دستگاه سیاست خارجی کشور برای مذاکرات منطقه‌ای در حال رخ دادن است.
بیانیه ۱۰۰ فعال سیاسی به مسئولین عالی نظام مبنی بر "آغاز مذاکرات بی قید و شرط با آمریکا" در دور روز گذشته واکنش‌های زیاد اما متفاوتی را در پی داشته است؛ از بی‌اهمیت خواندن آن توسط کارشناسان سیاسی داخلی تا برجسته کردن توسط رسانه های چون BBC ،VOA، رادیو فردا و شبکه های وابسته به لابی نایاک.
در این میان اما برخی نکات پیرامون چرایی، عوامل اصلی و تاثیرات آن در آینده نزدیک مورد غفلت قرار گرفته است، نکاتی که با بررسی آنها میتوان روند فعالیت جریان های نفوذی برای شکل گیری برجام های موشکی و منطقه ای را شناسایی کرد. برای فهم این روندها باید سه سوال مهم پرسید:
۱- از میان ۱۰۰ امضا کننده این بیانیه، به تعداد انگشتان دو دست نیز فرد سرشناسی که در جامعه توان ایجاد موج خبری داشته باشد وجود ندارد. غلامحسین کرباسچی، احمد منتظری، حسین کروبی، جمیله کدیور، عیسی سحرخیز و محمدصادق جوادی حصار از جمله این افراد هستند. فساد اقتصادی و جرائم امنیتی را باید دو ویژگی مشترک این افراد دانست که سبب میشود در کف جامعه توان اثرگذاری نداشته باشند. همچنین سابقه سیاسی آنها در مخالفت با نظام نشان دهنده عدم تاثیرگذاری آنها در ساخت قدرت و نهادهای تصمیم ساز کشور است. پس عملا این افراد نه وجهه سیاسی و رسانه ای برای موج سازی در جامعه دارند و نه توان دخالت در تصمیم سازی نهادهای قدرت. پس چرا این افراد به یکباره چنین بیانیه ای صادر میکنند؟ چرا کسانی که پیشینه سیاسی ندارند وارد این بازی ها میشوند؟ آیا این بیانیه از سر دغدغه نوشته شده یا جریان های امنیتی نفوذی آشنا به مهندسی افکار دستور صدور آن را داده اند تا در آینده ای نزدیک دستاویزی برای عملیات روانی گسترده داشته باشند؟
.jpg)
۲- امضا کنندگان بیانیه سازش جزو ورشکسته های سیاسی هستند، از کرباسچی ناکام در تعیین شهردار تا احمد منتظری که فایل محرمانه جلسه مرحوم منتظری با مسئولین قضایی را در آستانه انتخابات ۹۶ منتشر کرد. از جمیله کدیور که در درگیری های داخل جبهه ای اصلاحات حذف شد تا فمینیست های مسلمان. این ورشکستگان برای بازگشت به عرصه رسانه ای، بازی با تحریم و مذاکره را انتخاب کرده اند تا شاید باز اقبالی در مجامع سیاسی نسبت به آنها شود. نگاه عامیانه به کنترل تسلیحات، ارائه تصویر غلط از مذاکرات امریکا و کره شمالی و در نهایت گره زدن مسائل منطقه ای به برجام و تحریم ها نشان دهنده این است که امضا کنندگان، از محتوای بیانیه چیزی متوجه نشده اند. به راستی چرا در اوج قدرت منطقه ای ایران (پیروزی متحدان ایران در انتخابات لبنان و عراق، برتری انصارالله در جنگ الحدیده، شکست جنگ روانی اختلاف میان ایران و روسیه در سوریه و تغییر معادله در سرزمین های اشغالی) یکباره جمعی ورشکسته سیاسی برجام منطقه ای را راه حل مشکلات نظام معرفی میکنند؟ (اتفاقا در رسانه های معاند این بخش از بیانیه بیشتر مورد توجه قرار گرفت)
۳- تجربه برجام برای مردم بهای سنگینی داشت و آن هم وضعیت فعلی معیشتی و اقتصادی است. شکست ایده مرکزی دولت، فروپاشی کارآمدی دولت روحانی، گرانی های گسترده و در نهایت بازگشت تحریم های آمریکا، برجام و هرآنچه شبیه آن باشد را در نظر مردم کریه کرده است. پس چرا باید افرادی که خود کار رسانه ای کرده اند، حاضر به پرداخت چنین هزینه سنگینی در افکار عمومی باشند؟ در قبال چنین هزینه ای چه منفعتی از صدور این بیانیه عایدشان خواهد شد که چنین اشتباهی را آگانه مرتکب شده اند؟
.jpg)
۴- این بیانیه را به عنوان بیانیه‌ای ساده از سویی چند فعال ورشکسته سیاسی فرض نکنید. وضعیت اقتصادی کشور به سمت ورشکستگی کامل میرود، ترامپ با اطمینانی مشکوک از بازگشت مجدد ایران به میز مذاکره توئیت میکند و فعالیت های مشکوکی در دستگاه سیاست خارجی کشور برای مذاکرات منطقه ای در حال رخ دادن است. با کنار هم چیدن تکه های پازل دشمن میتوان گفت این بیانیه بخشی از یک عملیات گسترده در حوزه مهندسی افکار عمومی است؛ واقعیت آن است که صدور چنین بیانیه ای، سرآغاز خط آشوب های ممتد اقتصادی و اجتماعی است. خط آشوبی که برای عینی کردن گزاره های این بیانیه رخ خواهد داد تا بهانه های لازم برای برجام های منطقه ای و موشکی در افکار عمومی ایجاد شود. هیچ جام زهری در کار نیست (چون این افراد توان اثرگذاری در حاکمیت ندارند) بلکه آغازی برای یک عملیات روانی است.
۵- این افراد را جدی نگیرید، جریان های امنیتی نفوذی برای پیشبرد فعالیت های خود از هر مهره ای استفاده میکنند حتی از مهره های سوخته سیاسی. ردگم کنی ها را فراموش کنید، نفوذی ها همین اطراف هستند.
ارسال نظرات