کجای کار می لنگد؟

کدخبر: 1749

خودروسازی در ایران بیش از نیم قرن سابقه دارد اما دریغ از رضایتی که می بایست در میان مشتریانش ایجاد کند و تنها به بالا بردن قیمت خودروهای بی کیفیت خود می اندیشد.

به گزارش سرویس سیاسی قزوین خبر؛ایرانی ها شایسته بهترین ها در جهان هستند. این عبارت نه تبلیغی نه از روی ناآگاهی و ناآشنایی با مسائل روز ایران است. کشوری به پهناوری ایران با منابع انسانی و طبیعی سرشار در کنار پتانسیل های شگفت انگیزش، هرگز نمی تواند مکان نامطلوبی برای یک زندگی ایده آل باشد. نگاه کلی به تاریخ ایران آمیخته ای از شکست ها و پیروزی ها، غرور و سرافکندگی، بزرگی و حقارت و فقر و رفاه و... است. آرزوی تمام ایرانیان این است که کشور هموار سربلند و بزرگ برای مردمانش  و  الگویی برای پیشرفت در جهان باشد. 

پس از چندین قرن انحطاط در تاریخ ایران، انقلابی براساس خودباوری و آزاد کردن انرژی نهفته ملتی پرغرور روی داد. ایرانیان به دنبال گمشده ای می گشتند تا بار دیگر تاریخ ساز شوند، تاریخی پر از شکوه و توانستن. رسیدن به قله عزت و پیشرفت با توجه به آنکه این مسیر را ایرانیان چندین بار در تاریخ مملکت تکرار کرده اند، امری سخت یا ناشدنی نبود و نیست. انقلاب اسلامی، راه را برای پیشرفت مجدد ایران نشان داد، راهی که در برخی از عرصه ها خوب به پیش رفت ولی در پاره ای از حوزه ها، ایرانی ها حرف درخوری برای گفتن ندارند. پسرفت و درجا زدن برای ایرانی به این عظمت زیبنده نیست، چرا که توانایی خارق العاده ای در میان مردمانش وجود دارد که می تواند احیاء شود. 

رهبر معظم انقلاب در روز دیدار کارگران در روز چهارشنبه هفته جاری، بیاناتی داشتند که گویای دغدغه های همیشگی ایشان بود. بیاناتی در زمینه تولید، کار و مبارزه با قاچاق بسیار حائز اهمیت هستند: " برخی مدافعان واردات خارجی هر جا در استدلال کم می آورند، می گویند فناوری خارجی، «پیشرفته» و فناوری داخلی، «قدیمی» است؛ بسیار خوب اما چرا با این همه استعداد و ذهن خلاق ایرانی، این مشکل را حل نمی کنید؟  آیا ذهن ایرانی که می تواند موشک را پس از مسافتی 2 هزار کیلومتری با خطایی کمتر از 10 متر به هدف بزند، نمی تواند مشکل فناوری داخلی برخی عرصه ها از جمله صنعت خودرو را حل کند؟ پس چرا برای حل مشکلات به این گونه جوانان مراجعه نمی کنید؟ برخی پیشرفتهای کشور محرمانه است و قابل بازگویی نیست وگرنه همه از استعداد جوانان این سرزمین متعجب می شوند."

این سوالات بارها ذهن بسیاری از ایرانی ها را به خود مشغول ساخته که چرا در برخی از عرصه جوانان و دانشمندان کشور توانسته اند به استانداراهای برتر جهانی نزدیک و یا حتی پیشتاز شوند، اما در حوزه هایی با سرمایه گذاری های به مراتب بیشتر، درجا زدن و پسرفت وجود دارد. از آنجایکه هر ایرانی در زندگی روزمره خود با انواع خودروها درگیر است، دارا بودن یک خودروی باکیفیت و استاندارد داخلی با قیمت مناسب در مقایسه با مدل های خارجی، تبدیل به آرزو شده است و این سوال با دیدن خودروهای بی کیفیت در ذهن متبادر می شود، کجای کار می لنگد؟! 

بخش وسیعی از مشکلات حوزه های عقب مانده از پیشرفت مربوط به اقتصاد کشور است. اقتصادی که در یک بعد یعنی، رانت نفت، در تله افتاده و هر کمبودی سعی می شود با جایگزینی با نام پول نفت جبران شود. نظام جمهوری اسلامی به پشتوانه انقلاب مردمی خود آیا قادر به پاسخگویی و حل معضلات اقتصادی است؟ پاسخ آن در بیانات مقام معظم رهبری در دیدار عیدانه مسئولان کشور در سال جدید، مشخص است: "اقتصاد مقاومتی معنایش این است که انقلاب نشان بدهد که هویّت درونی این کشور و این ملت قادر است خود را اداره کند و رشد بدهد و تعالی بدهد. این معنای اقتصاد مقاومتی است. این باید تحقق پیدا کند. ما در بعضی از بخش‌ها پیشرفت‌های خیلی خوبی داشتیم. در اقتصاد این پیشرفت‌ها را نداشتیم.‌ این مشکلات، مشکلات اقتصادی وجود دارد. انقلاب باید نشان بدهد که می‌تواند مشکلات اقتصادی را برطرف کند، حل کند، و آن رشد لازم اقتصادی، فقط هم رشد نیست، توسعه به معنای وسیعش، پیشرفت، آنکه ما ترجمه می‌کنیم او را به پیشرفت، این پیشرفت باید در زمینه‌های گوناگون اقتصادی مشاهده بشود."

موشک و پیشرفت در این صنعت یک استعاره است. تعمیم پیدا کردن پیشرفت های موجود در برخی از صنایع به دیگر صنعت ها نیازمند اراده ای و مدیریت قوی است. کدام اراده است که توانسته در اوج تحریم علمی و اقتصادی، موشکی به آن پیشرفتی بسازد اما در صنعت خودرو که موضوع این یادداشت است نتوانسته است. موشکی که برای دفاع از جان و مال و خاک این ملت هر روز مجهزتر و پیشرفته تر می شود. در این مقایسه آیا خودرو نباید به گونه ای تولید شود که با جان و مال مردم بازی نکند؟ در بسیاری از تصادفات جاده ای، یکی از عمده ترین دلایل مرگ و جراحت سرنشینان، کیفیت پایین خودروهای ساخت داخل و نبود استانداردهای ایمنی در آنهاست. آیا نباید اراده ای وجود داشته باشد که برای دفاع از جان و مال مردم وارد شود و در مقابل قتل و عام آشکار مردم ایران توسط خودروهای بی کیفیت، بایستد؟ 

در نیم قرنی که از طول عمر صنعت خودروسازی ایران می گذرد، به ویژه پس از انقلاب، بومی سازی این صنعت در دستور کار قرار گرفت و حمایت های بی شائبه ای نیز توسط دولت از آن شد. نیم قرنی که کارخانه های خودروسازی موفقی در کره و ژاپن نیز کار خود را تقریبا از آن زمان شروع کردند. اما در این مدت آنچه محصول کارخانجات ایرانی و رقبای خارجی آنهاست، تفاوت های کمی و کیفی بسیار فاحشی دارند. دلیل موفقت آنها چه بود که توانسته اند بخش اعظمی از بازار خودروی جهان را به خود اختصاص دهند و حتی به کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکای شمالی نیز صادرات داشته باشند؟ مدیریت قوی و بااراده یکی از پاسخ های واضح به این سوال است. 

در ایران کسانی بر صنعت خودروسازی سوار اند که دانش مدیریتی آنها تنها به سواستفاده از بازار انحصاری خودرو خلاصه می شود. خلاقیت آنها در این است که تمامی راه های ایجاد یک بازار رقابتی را ببندند و در موضع طلبکارانه آش را از این چیزی که هست، شورتر کنند. میلیاردها دلار هزینه صنعت خودروسازی برای توسعه و تولید شده اما در این میان تنها شاهد مونتاژکاری و تولید محصولات بی کیفیت هستیم. در طول این چند دهه، به غیر از تغییر چراغ های جلو و عقب خودروها، آیا هیچ خلاقیتی برای تغییر اساسی خودروها و به روز کردن آنها وجود نداشته است. تا چه زمانی باید ایران در خودروسازی عقب افتاده باقی بماند در حالیکه کارخانه های موفق خودروسازی در حال تولید نسل های جدید آن هستند. 

خودروسازان داخلی در حالی در سال های اخیر عقب ماندگی خودروسازی را به گردن کمبود دانش و تحریم ها می اندازند که جوانان و نخبگان ایرانی توانسته اند ماهواره به فضا بفرستند و در دانش نانو و هسته ای از پیشتازان جهان باشند. شاید مدیران خودروساز، در پاسخ به این گونه تناقضات، از تفاوت صنعت و دانش حوزه های مختلف سخن بگویند اما این بهانه ها تنها مختص مدیران متخصص در توجیه سازی و بهانه تراشی است. 

در ایران استعدادهایی با انگیزهای بسیار بالا برای نوآوری وجود دارند. کافی است مدیران خودروساز به دانشگاه های برتر صنعتی کشور مراجعه کنند. کسانی که در مهندسی طراحی و ساخت خودرو می توانند در بهترین کمپانی های خودروساز فعال باشند، دارای طرح های بدیعی هستند که در ایران به دلایل مختلفی چون ترس از آزمون و خطا یا وجود مافیای واردات، در گوشه کتابخانه ها خاک می خورند. قابل ذکر است که برخی از نخبگان ایرانی در کارخانه های خودروسازی معتبری چون بنز و بی ام و، مشغول به کارند. اما در داخل کشور به خاطر تنگ نظری و منافع اقتصادی مدیران خودروساز، این استعدادها یا سوخت می روند یا راهی غربت می شوند. 

مقایسه فاصله خودروسازی ایران و کمپانی های پیشرو دنیا، در خودرویی به نام پراید بسیار واضح است. در حالیکه ایران در سال 1372 خودرو پراید کره جنوبی متعلق به شرکت کیا را در شرکت سایپا تولید کرد که پس از بیش از 23 سال، همان پراید با همان شکل و ظاهر در سایپا تولید می شود به برند شرکت خودروسازی ایرانی تبدیل شده است. پراید یکی از بی کیفیت ترین و بدترین خودرو از تمامی جهات کیفی و کمی است. اما به دلیل بازار انحصاری خودرو، به گاو شیرده تبدیل شده که با بازی با جان و مال ایرانیان، به تولید محصولات بی کیفیت خود ادامه می دهد. حال شرکت کیا کره جنوبی دارای سبد متنوعی از محصولات باکیفیت و با شکل و شمایل زیبا است و توانسته بخش بزرگی از بازرا جهانی را تسخیر کند. این شرایط برای خودروسازی ایران خودرو نیز وجود دارد و در کنار سایپا بیش از 90 درصد بازار را در اختیار گرفته اند و محصولاتی با کمترین رضایت مندی را در اختیار مشتریان بدون حق انتخاب عرضه می کنند. 

در حالیکه یکی از راه حل های رقابتی کردن بازار خودرو، ورود بدون تعرفه خودروهای خارجی است که بیش از 500 هزار نفر درگیر صنعت خودروسازی در ایران هستند و بدون شک در صورت روی دادن این اتفاق، صدها هزار نفر بیکار خواهند شد، چون با شکستن انحصار بازار خودرو، هیچ یک از محصولات ایرانی این شرکت ها، قابلیت رقابت با نمونه های خارجی را نخواهند داشت. برای روبه رو نشدن با چنین بحرانی هایی، اقدامات سریع و فوری برای پیاده کردن اراده قوی و کارآمد در صنعت خودروسازی ضروریست. به کارگیری استعدادها و نخبگان کشور در کنار دادن اختیارات ویژه به آنان برای پیاده سازی نوآوری ها و اختراعات خود در صنعت خودرو و تغییرات ساختاری در میان مدیران فرصت طلب، از اولین گام هاست. نخبگانی که می توانند هسته اتم را بشکافند، مطمئنا می توانند بهترین طراحی ها و تولیدات را برای خودروهای ایرانی داشته باشند به نحوی که خودروی ایرانی به نماد غرور هر ایرانی تبدیل شود و بازارهای جهان را به تسخیر خود درآورد. 

در قلب منطقه آشوب زده غرب آسیا، کشوری وجود دارد که می تواند با استفاده از ارده ها، استعدادها و نخبگان واقعی خود، به قدرت اول صنعتی و رقیب اصلی کشورهای پیشرفته تبدیل شود، تنها و تنها، میدان باید برای بازی آنها مهیا شود و رخوت ها و تنگ نظری مدیران ناکاربلد به عنوان موانع اصلی شکوفایی استعدادهای ایرانی می بایست، از اقتصاد و صنایع ایران رخت بربندند. چند روز دیگر رئیس جمهور کره جنوبی به ایران سفر خواهد داشت و کافیست وی به خیابان جمهوری در تهران قدمی بگذارد و به خود ببالد که بیشتر عرضه کنندگان این خیابان محصولات کشورش را به فروش می رسانند و بازار صنایع التکرونیک ایران در تسخیر کره جنوبی است، آیا این رویداد برای رئیس جمهور ایران نیز روزی روی خواهد داد تا در کشور خارجی، شاهد عرضه محصولات باکیفیت ایرانی باشد؟ 

انتهای پیام/فرهنگ نیوز

ارسال نظرات

آخرین اخبار