البته واقعیت آن است که علی رغم توجه ویژه و تأکید مکرر معظم له بر این مفاهیم و اولویت ها، ضرورت های آن، چنانکه بایسته و شایسته است از سوی برخی مسئولین مورد عنایت واقع نشده...
سرویس سیاسی قزوین خبر
اقتصاد مقاومتی گفتمانی است که نخستین بار رهبری معظم انقلاب شخصا مبدع آن بوده و آن را وارد ادبیات سیاسی اقتصادی کشور فرمودند ، و در یک سال اخیر آن را مکرر بیان فرموده و به تبیین و تشریح مولفه های خاص آن پرداخته اند. سیاست هایی که با راهبرد حفظ دستاوردهای کشور در زمینه های مختلف و تداوم پیشرفت و تحقق آرمان ها و اصول قانون اساسی و سند چشم انداز بیست ساله تدوین و ابلاغ شده اند، و علاوه بر آرمان های متعالی، اهدافی اقتصادی نظیر غلبه بر مشکلات اقتصادی موجود و واداشتن دشمنی که با تحمیل یک جنگ اقتصادی تمام عیار در برابر این ملت بزرگ صف آرایی کرده به شکست و عقب نشینی با تکیه بر الگوی اقتصاد بومی و علمی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی، و عینیت بخشیدن اقتصاد متکی به دانش و فناوری، عدالت بنیان، درون زا و برون گرا، پویا و پیشرو را نیز مدنظر دارد.
در سال های اخیر، به موازات عنایت اصیلی که ایشان به پیشرفت های علمی و فرهنگی دارند ، موضوع تعیین کننده دیگری نیز در دایره توجهات ایشان قرار گرفته و بخش زیادی از دغدغه ها و رهنمودهای ایشان را به خود اختصاص داده است؛ اقتصاد و جایگاه تعیین کننده آن در حیات بشری البته هرگز در نظام اسلامی و منظومه فکری رهبرانش مغفول واقع نشده، چه این که مکتب انسان ساز اسلام هم در این حوزه سکوت نکرده و نسبت به آن بی تفاوت نبوده است ، و صرف نظر از آیات متعددی در کلام الله که ناظر به این موضوع می باشد، بخش معظمی از دستورات و احکام فقهی نیز در ربط و نسبت با اقتصاد و مفاهیم آن سامان یافته است. لیکن سرّ توجه ویژه تر مقام معظم رهبری طی سال های اخیر به این حوزه راهبردی، علاوه بر ضرورت های عام که در همه زمان ها و برای تمام حکومت ها و نظام های سیاسی صادق است، ارتباط مستقیمی است که این موضوع با تحقق آرمان های کلان نظام پیدا کرده، و نقش کلیدی ای است که اقتصاد در نحوه مواجهه نظام سلطه با نظام اسلامی بازی می کند.
در واقع پس از ناکامی های متعدد دشمنان قسم خورده انقلاب در جبهه های نظامی و علمی، و سرخوردگی آنان از کارآمدی حربه هایی نظیر تهدید و حمله نظامی ، ترورهای کور، تحریم های اقتصادی ، بهره گیری از پتانسیل اپوزیسیون مزدور درون نظام به ویژه در آشوب ها و ناآرامی هایی نظیر دو فتنه 78 در کوی دانشگاه و فتنه آمریکایی اسرائیلی 88 ، تحریم های گسترده علمی و... آنان به این جمع بندی رسیدند که تنها روزنه ای که می توان از طریق آن نظام اسلامی را با چالش مواجه کرد، حوزه اقتصاد و معیشت شهروندان است ، از این رو با تمرکز بر این خاکریز اساسی درصدد برآمدند که ناکامی های گذشته را جبران ، و اهداف خویش را در این جبهه دنبال نمایند . با وجود این، تحرکات و نیات شوم نظام سلطه از نگاه ژرف دیده بان انقلاب دور نماند و پیش از آن که به سرانجام مطلوبی برسد با هشدارهای به موقع ایشان خنثی، و تا حد زیادی با ناکامی روبرو شد. از این روست که شاهدیم رهبر فرزانه انقلاب در ادامه سنت حسنه ای که خود پایه گذار آن بوده اند و برای هر سال به اقتضای ضرورت ها و اولویت های اصیلی که می بایست مورد توجه بیشتری قرار بگیرد شعارهای خاصی تعیین کرده اند، در سال های اخیر شعارهای ایشان معطوف به ضرورت ها و اولویت های اقتصادی بوده، تا اهمیت این مباحث هم برای مردم و هم برای مسئولین بیشتر بازنمایی شده و عزم ملی و اراده یکپارچه ای آن مفهوم خاص را تحقق بخشد، این البته به تصریح خود ایشان اصلا به این معنی نیست که این شعارها در سال ها و زمان های بعد دیگر در دستور کار نباشد ، لیکن به منظور آن است که در آن سال خاص اهتمام ویژه ای نسبت به آن صورت گیرد، وگرنه همه این مفاهیم حلقه های یک زنجیر واحدند که ربط و نسبت دوجانبه و چندجانبه شان آنها را در منظومه مذکور معنی دار می سازد.
البته واقعیت آن است که علی رغم توجه ویژه و تأکید مکرر معظم له بر این مفاهیم و اولویت ها، ضرورت های آن، چنانکه بایسته و شایسته است از سوی برخی مسئولین مورد عنایت واقع نشده، و اگر هم بوده لااقل اهتمامی جدی و در خور اهمیت آن صورت نگرفته، گواه آن هم ضعف ها و کاستی هایی است که همچنان در این عرصه ها شاهد آن می باشیم. تاسف آورتر آن که برخی چنین می پندارند این راهبردها و اسناد بالادستی ای که مبنای آنها می باشد نظیر سیاست های کلی اصل 44، بحث تولید علم، سند چشم انداز، و... صرفا بیان انتظارات و ایده آل های نظام است که شکلی دستوری و آمرانه به خود گرفته است، حال آن که تدوین چنین سیاست هایی مبتنی بر یک پشتوانه عظیم معرفتی و مطالعاتی بوده و عملیاتی و کاربردی بودن آن مورد وثوق کارشناسان خبره و متخصصان فن می باشد، حتی گزینش واژه ها برای متن مکتوب آنها نیز با دقت نظر و وسواس خاصی صورت پذیرفته است. و اگر تاکنون پیشرفت محسوسی در این حوزه حاصل نشده، نه به سبب انتزاعی بودن یا احیانا بلندپروازانه بودن سیاست های مذکور، که به جهت نبود عزم و مجاهدتی در حد و اندازه این برنامه ها می باشد. چنین دقتی از سوی عالی ترین شخصیت نظام اقتضای آن دارد که مسئولین و عموم مردم توجه جدی تر و عمیق تری به افق های ترسیم شده از جانب رهبری عالی مقام نظام داشته باشند، و از فاصله زیادی که در پی گیری این آرمان ها بین ایشان و رهبری نظام است کاسته شود، و همگام و همسو با رهبری در این مسیر طی طریق نمایند، که تنها چنین عنایتی سبب حصول نتایج مورد نظر این استراتژی ها خواهد شد.
انتهای پیام
ارسال نظرات