پاسخ فی‌المجلس به شمشیری که از رو بسته شده بود

حاشیه های دیدار شب گذشته دانشجویان با رهبر انقلاب مورد توجه شبکه های اجتماعی قرار گرفته است، سخنرانی نماینده نشریات دانشجوییاست.

محمدصالح سلطانی در بخشی از یک حاشیه نگاری نوشت: در این سال‌ها تقریباً هر کسی به عنوان «نماینده نشریات دانشجویی» در هر محفل دانشجویی سخنرانی می‌کند، به یک گروه یا تشکل اصلاح‌طلب متصل است. نماینده امسال نشریات دانشجویی در دیدار با حضرت آقا هم یک دختر اصلاح طلب است. سحر مهرابی، نطقش را آتشین آغاز می‌کند. آقا را فقط با دو عنوان «رهبر انقلاب» و «آقای خامنه‌ای» خطاب قرار می‌دهد و از همان ابتدا شمشیرش را از رو می‌کشد. ابتدا شورای نگهبان را با تعبیر «رد صلاحیت‌های سلیقه‌ای» می‌نوازد و سپس نهادهای نظامی را و در ادامه فیلترینگ تلگرام را. حتی متلک‌های سنگینی برای «گشت ارشاد» و  سرداران سپاه آماده کرد. بچه‌ها نگاه‌های سنگینی به اطراف‌شان می‌کنند و واضح است از این همه صراحت در حضور آقا شوکه شده‌اند. دو-سه نفری البته هستند از میان جمعیت که برای مهرابی و حرف‌هایش «احسنت» بکشند و غریو شادی سر بدهند. جو حسینیه امام خمینی احتمالاً در هیچ دیدار دانشجویی دیگری این همه متفاوت و خاص نبوده.

«هشت سال حصر غیرقانونی...» سخنرانی‌ سحر مهرابی به اینجا که می‌رسد، صدای جمعی از حضار بلند می‌شود. باورِ اینکه یک دانشجو در چند متری حضرت آقا ایستاده باشد و بی‌ هیچ ملاحظه‌ای از سران فتنه دفاع کند، برای این چند  نفر دشوار است. شعار «مرگ بر فتنه‌گر» این جمع تقریباً تمام فضای حسینیه امام خمینی(ره) را پر می‌کند و البته خیلی زود فرو می‌نشیند. نه اینکه بقیه مخالف این شعار باشند- که اگر مخالف بودند بارها قبل و بعد از سخنرانی خانم مهرابی  تکرارش نمی‌کردند- اما اینجا و در این لحظه، اکثریت بچه‌ها دوست ندارند نطق آتشین و جسورانه نماینده نشریات دانشجویی نیمه‌کاره بماند. پس اجازه می‌دهند تا حرف‌هایش را کامل کند. هرچه می‌خواهد و می‌تواند می‌گوید. بالا تا پایین نهادهای نظامی، امنیتی و قضایی را با تیغ سخنانش سلاخی می‌کند، با تاکید کنایه‌آمیزی می‌گوید:« هیچ شخصی بالاتر از قانون نیست» و از آقا می‌خواهد تصمیم بزرگی بگیرند. تصمیم بزرگی که به زعم او و دوستانش، تعمیق دموکراسی است. او البته با براندازان مرزبندی روشنی دارد و در آخرین جمله  صحبت‌هایش، راه‌حل مشکلات کشور را «جمهوری اسلامی» می‌داند. نه یک کلمه کم و نه یک کلمه بیش.  مهرابی چند دقیقه بیش از زمان تعیین شده هم حرف می‌زند و صدای مجری و حضار را در می‌آورد و بعد، آرام از پشت تریبون کنار می‌آید، به صندلی آقا نزدیک می‌شود، چند کلامی خصوصی با ایشان صحبت می‌کند و می‌رود. اینجا جایی است که حتی اگر مخالف سرسخت بسیاری از اقدامات بلندمرتبه‌ترین شخصیت کشور هم  باشی  می‌توانی روبرویش بایستی و بی‌لکنت، سوال بپرسی و انتقاد کنی. در دلم خداخدا می‌کنم  مهرابی و دوستانش، منصف باشند و از این به بعد، اگر خواستند در نشریات و یا برنامه‌های تشکلی‌شان از نبود آزادی بیان در کشور بنویسند و با حمله به رهبری از سمپات‌هایشان کف و سوت بخرند، به عصر روز دوشنبه7 خرداد 1397 فکر کنند و نطق‌شان در حضور بلندپایه‌ترین مقام نظام جمهوری اسلامی را یک بار مرور کنند.

نطق مهرابی فضای حسینیه را عوض کرده. آقا مجدالدین  به مهرابی کنایه می‌زند که «کسانی که مدعی قانون‌مداری هستند کاش به قانون و قراری که داشتیم عمل می‌کردند و بیش از زمان تعیین شده صحبت نمی‌کردند.»(نقل به مضمون). کنایه‌اش می‌گیرد و با احسنت‌های شدید و غلیظ حضار همراهی می‌شود.

پاسخ فی‌المجلس
ماجرایی که سحر مهرابی با نطقش در حسینیه آغاز کرده، تازه آغاز شده. پس از دو سخنرانی معمولی و کم‌جان از نماینده تشکل‌های دانشگاه آزاد و دانشجویی به نمایندگی  از نخبگانِ به میهن بازگشته؛ محمدرضا گلرو مفرد، آخرین سخنران و دبیر اتحادیه مستقل، فی‌المجلس پاسخ دندان‌شکنی برای مهرابی دارد و از کسانی می‌گوید که به حسینیه امام خمینی(ره) می‌آیند، چشم در چشم آقا تندترین انتقادها را  از ایشان می‌کنند و بیرون که می‌روند از نبود آزادی بیان در کشور دم می‌زنند.

نبوغ گلرو مفرد در نوشتن سریعِ یک متن صریح و موثر در جواب به مهرابی را می‌ستایم. متن او هم از متن‌های خوب و منسجم  مراسم است. متنی که به «ارتجاع در برخی آرمان‌های انقلاب» می‌پردازد و مشخص است یک کار گفتمانی جدی پشت آن بوده. گلرومفرد تنها سخنرانی است که گریزی هم به مسائل فرهنگی و هنری کشور می‌زند و حمایتش از ابراهیم حاتمی‌کیا با احسنت‌های ممتدِ من و همراهی حضار مورد استقبال قرار می‌گیرد.