اوج سیاسی کاری شوراهای صنفی را می توان در اغتشاشات و آشوب های اخیر کشور مشاهده کرد. جایی که کار از حمایت از آشوب طلبان و اغتشاشگران و آسیب زنندگان به بیت المال و توهین کنندگان به مقدسات گذشت و می توان گفت که اعضای این شوراهای صنفی خود نقش لیدری اغتشاشات را بر عهده گرفته و آن را مدیریت می کردند.
گستردگی فضای دانشگاهی و تنوع فعالیت های دانشجویی باعث شده تا قانون، ساختار ها و چارچوب های معینی برای هر کدام از این فعالیت ها تعیین کند و مرزی مشخص برای جداسازی آنان قائل شود. چارچوب هایی که علاوه بر جداسازی انواع فعالیت های دانشجویی از هم، شرایط و ضوابط آنها را هم مشخص می کند و طبیعتا تخطی از آن نه تنها باعث ایجاد موازی کاری و تداخل در کار مجموعه های دیگر محسوب می شود، بلکه عملی غیرقانونی است.
طبق بند 1 و 2 ماده 8 آئین نامه شورای صنفی دانشجویان دانشگاه های کشور که مصوب وزارت علوم است، وظیفه شورای صنفی هر واحد دانشگاهی پیگیری حقوق صنفی دانشجویان واحد مربوطه و پیگیری رفع مشکلات صنفی دانشجویان است و براساس بند 1 ماده 1 همان آئین نامه منظور از حقوق صنفی دانشجو، مجموعه ای از امور که شامل امور تغذیه، امور خوابگاهها و سکونت دانشجویان، امور خدماتی – دانشجویی، امور تربیت بدنی دانشجویان و نحوه ارائه خدمات آموزشی است. در واقع تخطی از حدود و وظایف فوق در واقع عملی غیر قانونی است و شورای های صنفی به جز پرداختن به مسائل صنفی و آموزشی دانشجویان اجازه فعالیت در حوزه های دیگر را ندارند.
اما چندی است که تعدادی از شورای های صنفی دانشگاه های سراسر کشور پا را از مجموعه وظایف و اختیارات خود که در بالا هم آمده فراتر گذاشته اند و سعی در سیاسی کاری و انجام فعالیت های غیر صنفی با استفاده از تریبون این مجموعه صنفی- رفاهی دارند. اتفاقی که در ماجرای حضور رئیس جمهور در دانشگاه سیستان و بلوچستان به مناسبت روز دانشجو به شدت به چشم آمد و ابعادی از این موضوع بر همگان مشخص شد. جایی که نماینده شورای صنفی در مقابل رئیس جمهور متنی را قرائت کرد که هیچ خواسته صنفی و آموزشی در آن مطرح نبود و تمامی صحبت ها رویکرد های سیاسی به خود داشت. پرداختن به موضوعاتی چون«ایجاد تشکل های دانشجویی دگر اندیش و مستقل»، «بازگشت کامل دانشجویان ستاره دار به دانشگاه»، «حذف تهدیدها و برخورد های امنیتی در پاسخ به اعتراضات و مطالبات دانشجویی» و ... . بلافاصله بعد از آن جلسه کانال شورای صنفی دانشجویان کشور بیانیه بیش از 32 شورای صنفی دانشگاه های کشور را منتشر کرد که در واقع همان متن قرائت شده در دیدگان رئیس جمهور بود.(اینجـــا)
اما اوج سیاسی کاری شوراهای صنفی را می توان در اغتشاشات و آشوب های اخیر کشور مشاهده کرد. جایی که کار از حمایت از آشوب طلبان و اغتشاشگران و آسیب زنندگان به بیت المال و توهین کنندگان به مقدسات گذشت و می توان گفت که اعضای این شوراهای صنفی خود نقش لیدری اغتشاشات را بر عهده گرفته و آن را مدیریت می کردند. از ابتدای شروع التهابات و آشوب هایِ روز شنبه دانشگاه تهران، کانال شورای صنفی دانشگاه های کشور حمایت خود را از این حرکت های ساختارشکنانه اعلام کرد و بعد از آن که شهر تهران یکی دو روزی را در فضای التهاب آلود گذراند و چندین نفر از اغتشاشگران و آسیب زنندگان به بیت المال بازداشت شدند، اعضای این شوراها درصدد آزادی آنان برآمدند. شوراهای صنفی دانشگاه های کشور در کانال تلگرامی خود صحبت از آن داشتند که برخی از اعضای بازداشت شده، اعضای شوراهای صنفی دانشگاه های تهران هستند و در متنی اسامی بازداشت شدگان را نیز اعلام کردند. اکثریت افرادی که نامشان در این متن آمده عضو شوراهای صنفی دانشگاه تهران و دانشگاه علامه طباطبایی هستند. افراد سرشناسی چون فائزه عبدی پور (عضو شورای صنفی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی) و پدرام پذیره (عضو سابق شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران) که به گفته منابع آگاه و شاهدان میدانی از گردانندگان اصلی اغتشاشات پایتخت در رورزهای اخیر بودند. آنها با پوشش اغتشاشات و تحریک کردن افرادی که در تجمعات بودند سعی در به هم زدن امنیت شهر را داشتند و حالا پس از دستگیری، رفقایشان در تلاش برای آزادی آنها هستند.
نمونه‌هایی از حمایت‌های سیاسی شوراهای صنفی از اغتشاشگران
.jpg)
.jpg)
آنچه که از اغتشاشات چند روزه گذشته تهران و سایر شهرها بر می آید این است که تمامی تشکل های اسلامی دانشگاه ها حتی تشکل های اصلاح طلبی مثل انجمن دانشگاه تهران، انجمن دانشگاه علامه طباطبایی و انجمن ترقی خواه دانشگاه صنعتى امیرکبیر همگی اغتشاشات را فارغ دیدگاه ها و مواضع سیاسی شان محکوم کرده اند اما تعداد قلیلی که خود را عضو شورای صنفی می دانند و کباده پیگیری مطالبات مردمی را یدک می کشند، افتخار خود را به آتش کشیدن شهر می دانند.
این در حالیست که رفتار شوراهای صنفی در تحولات 16 آذر دانشگاه‌ها، کاملا به دور از مسائل صنفی و کاملا رنگ و بوی سیاسی داشت. در این راستا می‌شود به بندهای قابل تاملی از متن سخنرانی نماینده شوراهای صنفی در مراسم بزرگجداشت روز دانشجو در دانشگاه سیستان بلوچستان در مقابل رئیس جمهور و همچنین شعارهای تجمعات این دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف اشاره کرد. (اینجـــا)
به هر حال حوادث اخیر طشت رسوایی آنها را از بام به زمین انداخت و خوی اصلی خود را به نمایش گذاشتند. حالا دیگر سیاسی کاری این جریان در شوراهای صنفی بر کسی پوشیده نیست. دیگر دانشجویان دانشگاه ها می دانند که نباید انتظار پیگری مطالبات صنفی شان را داشته باشند. دیگر کسی باور نخواهد کرد دغدغه این افراد مطالبات عمومی و اجرای قوانین است وقتی که خود حدود و مرز هایی که قانون برایشان مشخص کرده را زیر پا می گذارند و از جایگاه و تریبون صنفی، مطالبات سیاسی خود را فریاد می زنند و مخل امنیت عمومی کشور می شوند.
* گزارش از محسن تاجیک‌نژاد
ارسال نظرات