سهمشان از سفره‌ی نفت

دهمین روز از تحصن دانشجویان دانشگاه صنعت نفت در حالی سپری می‌شود که دانشجویان طی این اعتراضات، به کلاسهای درس نرفتند تا عملا این دانشگاه در آستانه‌ی پایان فصل پائیز، ب یک خواب زمستانی فرو برود.

 اعتراض دانشجویان دانشگاه صنعت نفت، بعد از دو سال تلاطم، حالا دیگر سر زبان‌ها افتاده و شاید بتوان گفت عملا آینده‌ی تحصیلی، شغلی و زندگی این دانشجویان به حاشیه‌ی نا معلومی رفته است.

هرچند از این قبیل حاشیه‌ها در سیستم آموزش عالی دولت روحانی کم نبوده و ضربه‌ی سنگین وزارت علوم به دانشجویان بورسیه و مواردی از این دست، نمونه‌های بارز بر شلختگی فضای آموزش عالی است اما مسئله‌ی دانشگاه صنعت نفت، با محوریت وزارت نفت به ویژه بیژن زنگنه، دو سال است که نتوانسته صدای اعتراض دانشجویانش را مدیریت و حل و فصل کند.

ماجرای دانشگاه صنعت نفت از همان ابتدا نیز خیلی پیچیده نبود؛ دانشگاهی که به دانشجویان رتبه‌های برتر کشوری، قول استخدام داده بود اما بعد از فارغ‌التحصیلی به یکباره از استخدام آنها سر باز زد و شروع به استخدام تکنسین‌های خارجی و فارغ‌التحصیلان دانشگاه دلفت هلند کرد.

پیچ و تاب‌های این اعتراض و ایستادگی مسئولان دانشگاه صنعت نفت به ویژه شخص وزیر، کار را به اعتراضات گسترده دانشجویان و باز شدن پای مسئولین به این ماجرا کشاند. در نهایت نیز دیوان عدالت اداری رای را به نفع دانشجویان صادر کرد اما همچنان اعتراضات گسترده نسبت به عدم اجرای قانون در این حوزه وجود دارد.

حالا اما اعتراضات دانشجویان دانشگاه صنعت وارد فاز جدیدی شده است و این تنها دانشجویان این دانشگاه نیستند که معترضند، بلکه دانشجویان وفارغ‌التحصیلان دیگر دانشگاه‌ها نیز به وزارت نفت اعتراض دارند.

گستردگی این اعتراضات بیش از هر چیزی نشان‌دهنده‌ی علت عمق تحصن 10 روزه‌ی دانشجویان در دانشگاه صنعت نفت است؛ تحصنی که دانشجویان در آن از هر اقدام نمادینی که به ذهنشان رسید را پیاده کردند. از تشییع تابوت نمادین تا پهن کردن فرش قرمز و حالا کلاس‌هایی که در آستانه‌ی پایان نمیسال تحصیلی و آغاز امتحانات، 10 روز است که به حاشیه رفته و دایر نیستند.

حمل نمادین تابوت دانشگاه در اعتراض به «حق‌کُشی»

دانشجویان به طور مشخص به دو دلیل درخواست استعفای هیئت رئیسه‌ی دانشگاه صنعت نفت را مطرح کرده‌اند:

1- مشکل استخدام
2- مشکلات صنفی

یکی از این دانشجویان در گفتگویی با «خبرنامه دانشجویان ایران» گفت: "در شرایط این آزمون علاوه بر داشتن معدل بالای 17 برای دانشگاه های دولتی (منهای چند دانشگاه خاص)، داشتن رتبه کنکور زیر 4000 کشوری(نه منطقه‌ای) نیز لحاظ شده است، عملا آقای زنگنه تمایلی به استخدام از سایر دانشگاه‌ها ندارد و تنها می ‌خواهد از دانشگاه‌های تهران استخدام کند، این موضوع درحالی ست که حتی سازمان سنجش هم تفاوت در امکانات شهرهای مختلف و تاثیر آن بر رتبه کنکور کارشناسی را در نظر می گیرد و رتبه ها را منطقه بندی می کند، اما وزارت نفت از این موضوع صرف نظر کرده است".

او ادامه داد: "سه نفر برتر هر سال در شعب مختلف دانشگاه آزاد از شرط رتبه معاف بوده و با کسب معدل حداقل 18 می توانند در این آزمون شرکت کنند. این یعنی اگر شما در دانشگاه های دولتی شهرهایی مثل اراک، بوشهر، اهواز، سمنان و ... درس خوانده باشید، حتی اگر شاگرد یک کلاس هم باشید نمی‌توانید در این آزمون شرکت کنید، چون طبیعتا رتبه کنکورتان بالای 4000 کشوری است، اما اگر در دانشگاه آزاد همین شهرها درس خوانده باشید، می‌توانید در آزمون شرکت کنید".

این دانشجو در پایان نیز گفت: "همواره در آزمون‌های مختلف برای جبران کمبود امکانات و همچنین ماندگاری بیشتر نیروها، برای افراد بومی استان سهمیه‌ای در نظر گرفته می‌شود، این بار وزارت نفت با حرکتی زیرکانه هرچند بومی‌ها را از شرط معدل معاف کرده اما با تاکید بر داشتن رتبه کشوری زیر 4000 عملا اکثر بومی ها را دور زده است".

امضای طومار دانشجویان در اعتراض به مدیریت دانشگاه

در این میان اما در راستای مشکلات عدیده‌ای که برای دانشجویان دانشگاه صنعت نفت در حوزه‌ی استخدامی و صنفی آموزشی و همچنین دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دیگر دانشگاه‌ها در حوزه و جذب و اسخدام، نمایندگان مجلس و سازمان‌ها و نهادهای ذیربط، تذکرهای لازم را به زنگنه اعلام کردند؛ هرچند که تاکنون تفاوتی به حال دانشجویان نکرده و هیچ اتفاقی نیفتاده است و دانشجویان همچنان معترضند.

نامه نماینده مجلس خبرگان به وزیر نفت

***************
********

نامه نماینده مجلس به وزیر نفت

***************
********

تذکر سازمان استخدامی کشور به وزارت نفت

باید منتظر ماند و دید که آیا این اعتراض دانشجویان در قالب تحصن که تاکنون 10 روز به طول انجامیده و باعث تعطیلی کلاس‌های درس شده است، تا کجا ادامه خواهد یافت؟ در حالی که بعید است وزارت نفت به نفع دانشجویان کوتاه بیاید، آیا دانشجویان دوباره بی نتیجه به اعتراضشان خاتمه خواهند داد یا تا حصوص نتیجه منتظر می‌مانند؟