در عالم سیاست امروز هیچ‌چیز معیار مشخصی ندارد و فقط از زاویه‌ی «جناح من چه رنگی است» بررسی می‌شود. درواقع معیار حق امروز در ادبیات سیاسی رسانه‌ها «جناح سیاسی» است.
سرویس سیاسی قزوین خبر؛ دبیر سرویس
انتخاب استانداران بدون شک از حقوق مسلم دولت و وزارت کشور است. در این زمینه قرار نیست دولت یا وزارت کشور دخالت نهاد یا ارگانی را بپذیرد و یا از طریق آن‌ها تحت‌فشار قرارگرفته و نتواند اراده خود را اعمال نماید. بعد از اصلاح قانون اساسی در سال 1368 و تغییر سیستم اداری کشور از پارلمانی به ریاستی و حذف مقام نخست‌وزیری، اختلاف نمایندگان و دولت برای انتخاب استانداران گاه‌وبیگاه مشاهده‌شده است.
انتخاب استاندار
همان‌طور که گفتیم انتخاب استاندار حق دولت است و وزارت کشور وظیفه دارد تا استانداران توانمند همسوی با دولت را برای مدیریت استان‌های کشور انتخاب نماید. اما خیلی طبیعی است که ملاحظاتی هم باید رعایت شود. دولت‌ها در انتخاب استانداران باید قابلیت تعامل استانداران با مسئولان استانی بخصوص روحانیون و ائمه جمعه، نمایندگان مجلس و فرماندهان نظامی را بسنجند. همچنین به توان و سابقه مدیریتی افراد برای اداره یک استان با ویژگی‌های منحصربه‌فرد و خاص خودش توجه کنند. برای همین دولت‌ها نیاز دارند تا در انتخاب استانداران ازنظرات و مشورت‌های مسئولان و افراد بانفوذ در استان‌ها استفاده کنند. آنچه این روزها در اخبار می‌شنویم خبر اعتراض نمایندگان استان فارس به انتخاب استاندار جدید استان فارس و استعفای دسته‌جمعی نمایندگان این استان است. خبری که شاید اگر در لابه‌لای خبرهای داغ و حساس مذاکرات هسته‌ای گم نمی‌شد، خودش به‌تنهایی قابلیت تبدیل‌شدن به بهترین سوژه رسانه‌ای را داشت. ولی آنچه امروز قرار است در این نوشتار بررسی شود، صرف موضوع اعتراض نمایندگان مجلس و اخبار حواشی آن نیست، بلکه مقایسه‌ای است بین این اعتراضات با اتفاق مشابهی که حدود ده سال قبل در همین باره رخ‌داده بود.
قدرتِ مجلس!
انتخابات نهمین دوره ریاست‌جمهوری اسلامی ایران در شرایطی برگزار شد که برای اولین بار، انتخابات به مرحله دوم کشیده شد و رقابت سیاسی جالبی بین اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی‌نژاد شکل گرفت. در جریان این انتخابات بیشتر سیاستمداران مشهور و صاحب‌نظران از هاشمی رفسنجانی حمایت می‌کردند. حمایت از وی گاهی آن‌قدر محکم و قاطع بود که فردی مانند قدرت علیخانی نماینده مردم بوئین‌زهرا در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی سوگند جلاله یادکرد که اگر اکبر هاشمی رفسنجانی به ریاست جمهوری انتخاب نشود از نمایندگی مجلس استعفا خواهد داد. پس از انتخابات سوم تیر 1384 و انتخاب قاطع محمود احمدی‌نژاد به ریاست‌جمهوری، حفظ سنگر نمایندگی مجلس به پرداخت کفاره سوگند جلاله می‌ارزید. دولت جدید پس از در اختیار گرفتن دولت، مانند دولت‌های پیشین شروع به انتخاب مدیران ارشد دولتی کرد و دست به تغییرات گسترده مدیریتی زد. بر اساس حق طبیعی دولت‌ها وزارت کشور شروع به انتخاب استانداران همسو با دولت جدید نمود. در آن برهه نمایندگان استان قزوین عبارت بودند از: سید محمدحسن ابوترابی فرد (اصولگرا)، محمد علیخانی (اصلاح‌طلب) نمایندگان حوزه انتخابیه قزوین، آبیک و البرز، قدرت الله علیخانی (اصلاح‌طلب) نماینده حوزه انتخابیه بوئین‌زهرا و رجب رحمانی (اصولگرا) نماینده حوزه انتخابیه تاکستان. مردم استان قزوین تمایل داشتند تا بعد از سال‌ها یک استاندار بومی برای استانشان انتخاب شود، گمانه‌های مختلفی در مورد برخی چهره‌های سیاسی استان وجود داشت. مسئولان و افراد صاحب نفوذ در استان قزوین افراد مختلفی را به وزارت کشور پیشنهاد می‌کردند. گفته می‌شود که قدرت الله علیخانی علاقه زیادی داشت تا به هر نحوی استاندار وقت یعنی آقای فریبرز محمودیان در سمت خود ابقا گردد. اما ناگهان دریکی از روزهای پایانی مهرماه سال 1384، خبر معرفی سید احمد نصری به هیئت دولت به‌عنوان استاندار قزوین از رسانه‌ها اعلام شد. دو نماینده پدر و پسر از استان قزوین به‌شدت از این انتخاب ناراضی بودند. بخصوص آنکه استدلال می‌کردند که مردم در انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس هفتم محمد علیخانی را در رقابت با سید احمد نصری به‌عنوان نماینده مجلس انتخاب کرده‌اند و به این سبب نشان داده‌اند که به وی اعتماد کافی را ندارند. علاوه بر آن قدرت الله علیخانی به‌نوعی حق خود می‌دانست که وقتی برای انتخاب مصطفی پورمحمدی به‌عنوان وزیر کشور در مجلس تلاش کرده است، او هم در انتخاب استاندار نظر او را می‌بایست تأمین کند (و این را بعداً در نطق پیش از دستور خود نیز صراحتاً اعلام کرد). اما آنچه جالب بود، در اولین جلسه پیش روی مجلس شورای اسلامی قدرت الله علیخانی پای تریبون نطق پیش از دستور رفت و ضمن یک سخنرانی تند و با عصبانیت شدید به وزیر کشور و رئیس‌جمهور وقت حمله کرد تا جایی که گفت: «آقای پورمحمدی به من گفته است رئیس‌جمهور این کار را کرده، رئیس‌جمهور غلط کرده است این کار را کرده است». توهین علنی قدرت الله علیخانی به رئیس‌جمهور وقت بابت انتخاب استاندار قزوین، خیلی سریع مورد استقبال رسانه‌های اصلاح‌طلب قرار گرفت. برای مثال هفته‌نامه‌ی محلی تابان (متعلق به محمد علیخانی) متن کامل سخنرانی شیخ قدرت و توهین وی به رئیس‌جمهور را برای نشان دادن شجاعت آقای نماینده! نشان داد. رسانه‌های سراسری اصلاح‌طلب هم از این فحاشی و توهین به وجد آمدند و این نطق را نشانه پویایی مجلس و انتقاد به رئیس‌جمهور می‌دانستند. همان‌طور که در آن دوره سؤال از رئیس‌جمهور، وزرا و استیضاح مدام وزرای کابینه‌های دولت‌های نهم و دهم تعبیر به آزادی عمل و پویایی مجلس می‌شد.
استعفای نمایندگان فارس
شاید اینکه استاندار جدید استان فارس چه کسی است در این نوشتار زیاد مهم نباشد. کاری هم به سوابق ایشان نداریم. بخصوص آن‌گونه که در سوابق ایشان آمده است، وی در تحصن ننگین نمایندگان افراطی و تجدیدنظرطلب مجلس ششم جانب نمایندگان افراطی را داشته و سابقه استعفا دارد. موضوعات دیگر هم مطرح نیست، اینکه چرا نظر نمایندگان مجلس تأمین نشده و آیا آن‌ها حق داشتند یا نداشتند و اینکه در این ماجرا کدام طرف باید کوتاه بیاید و ماجرا را ختم به خیر کند. موضوع برخورد رسانه‌ای جالب بعد از گذشت ده سال است. امروز اعتراض نمایندگان و استعفای دسته‌جمعی ایشان در اعتراض به انتخاب فردی به استانداری فارس (و نه فحاشی و توهین آنان از تریبون مجلس) دیگر نشانه پویایی مجلس، نقد دولت و آزادی عمل نمایندگان در اعمال حق قانونی‌شان در نظارت بر دولت نیست. امروز رسانه‌های اصلاح‌طلب این اقدام نمایندگان مجلس را با تفاسیر مختلف دخالت در امور دولت، دخالت در اختیارات دولت و فراتر رفتن از مسئله تفکیک قوا می‌دانند. ازنظر رسانه‌های حامی دولت، امروز نمایندگان معترض مانند قدرت الله علیخانی شجاع نیستند، بلکه قصد دخالت و ضربه زدن به دولت را دارند. در عالم سیاست امروز هیچ‌چیز معیار مشخصی ندارد و فقط از زاویه‌ی «جناح من چه رنگی است» بررسی می‌شود. درواقع معیار حق امروز در ادبیات سیاسی رسانه‌ها «جناح سیاسی» است.
ارسال نظرات